KÜÇÜCÜK ÖLÜM

KÜÇÜCÜK ÖLÜM

Güneş sırtına doğmuş
Gecenin ayazında kalan adamın.
Bir tahta masa
İki kadeh, biri dolup dolup boşalan,
Diğeri kendi halinde
Adamın kendine bile söyleyemediği yalan.
Bunca yıllık ömrüne sığdıramamış
İçinde büyüyen sevgiyi
Şarabında yüzdürüyor
Başı boş bıraktığı duygu yüklü gemiyi.
Martıların çığlıklarına karışıyor
Suskunluklarında ki feryatlar
Masada sabah güneşinde iki kişi
Bir kendisi, bir de gölgesi var.
Sözüm ona yaşadığı ölü doğmuş hatıralar
Başlarken yaşamına ne hayalleri vardı
Tüm yalanlar kuytularda utancıyla baş başa
Kala kala elinde küçücük bir ölüm kaldı!..