17 Oca YAZIK OLMUŞ İNSANLIĞINA
Çoğu zaman ölümler hareketlendirir sevgileri.
Ancak mezarlıkta düşündürür yaşarken öldürenleri.
Zaten cesetti insan, aşk canlandırdı bedeni.
Tükenen sevgilerde kaybeden gördü ihanetini.
Kokladığın çiçekler bir gün gelir solabilir.
Gerçek olmayan bu yaşamda kim kime hesap sorabilir.
İlk şiirini genelde seven adam bir kadına yazar.
Yıkılan hayallerinde duygularını bir kaç satıra karalar.
Güneşin ışıklarında sarkıtlar oluşturur buzlar.
Şarapta olmasaymış nerelerde saklanırmış acılar.
Yılların kalabalığı boşluğa düşürür seveni yalnızlığında.
İç huzurunu bulamazsan çare olmaz hiç bir şey pişmanlığında.
Ne geceler sabahtan utanır ulaşamaz sarhoşluklarında aydınlığa.
Ne sabah sabahlığının farkında o da bıkmış düşmüş umursamazlığa.
Adam sende hak etmesen gelmezdi tüm olanlar başına.
Sonunu göremediğin boşa yaşanan ilişkilerinde yazık olmuş insanlığına!..