MYRA’MIN ARDINDAN

MYRA’MIN ARDINDAN

Sahip olduğumu zannettiğimde
Sıradandı tüm duygularım
Kaybettiğimde değerini anladım
Suskundu
Çok güzel gözleri vardı
Anlatılmaz duygulu bakıyordu
Dünyanın en muhteşem hissi sevgiyi yaşatıyordu
Bir o kadar da olgundu
Yüzümüze hiç vurmadı
verdiğimle yetindi
Asla şımarmadı
Sevgisiydi serveti
Kısacık ömründe
Bizlerle ne dostluklar paylaştı
Sadece gök gürlediğinde korkardı
Canım benim eğer anlamasak
O durumda bile mızmızlanmazdı
Aklıma her geldiğinde
Yokluğuna içim acır ağlarım
Sonsuzluğunda huzurlu olacağına inanırım
Kim bilir ne insanlar, insan olup sevdiğini sanıyor
sevdiğini zannettiğinde, sevgisi köpek kadar olamıyor!..