YALAN

İki yürek çarpıyordu hayallerimde
Biri normal olan dünyasında yaşayan
Diğeri diğerini düşündüğünde çılgınca çarpan
Anormal olan karşılıksız yaşayan!..

Anılar yarattım kendi kendime
Öldüğümde sözüm ona beni çağrıştıran
Anlarda ömürler tükettim var mıydım bilmediğim
Onda olmayan, onu bende ben yapan!..

Yağmurlar yağdırdım çiçeklerimi sulayan
İçimdeki benlerde bir benim konuştuğum
Birde bana anlattığım kahkahalarla
Hiç bir zaman yok olmayan solmayan!..

Okyanuslar yarattım yakamozları eksik olmayan
Ne mehtaplarda ne geceler tükettim şişelerce
Adam sende deyip boş vermeden vazgeçmeden
Aklımın uçurumunda bıkmadan usanmadan!..

Portakal çiçekleriydi kokusuyla dünyamı sarıp sarmalayan
Rüyalarda avunduğum kocaman kocaman anılar
Bazen kuş seslerinde bazen notaların namelerinde
Son nefese kadar sevgisi içimde asılı kalan, yalan!..