02 Eki BOŞLUK
Ben ne ayaklar tanıdım, yürüyemeyen, koşamayan
Ben ne kollar gördüm, saramayan, kucaklayamayan
Ben ne eller tanıdım, tutamayan, olmayan
Ben ne vücutlar gördüm, boş bir çuval
Ben ne kalplerle tanıştım, taş
Ben ne yürekler gördüm, yüreğe benzer
Ben ne sevgilerle karşılaştım, sevgi zannettiğim
Ben ne insanlar gördüm, insana benzettiğim
Ben ne çok dostum diyenlerle karşılaştım, düşman aratmayan
Ben ne gözlerin karanlığında kayboldum
Yolumu bulmak için, her şarap kadehinde sarhoştum
Ben ne gecelerin sabahlarından vazgeçtim
Ulaştığım gün doğumlarında, hayallerimde bir hiçtim
Ben yalnızlığın arkadaşlığında umutlarla buluştum
Zaman zaman üzerimdeki toprağa çiçekler bile sunmuştum
Ben ne fırtınalar yaşadım derdim kendi kendime
Başkalarının tayfunlarını dinlediğimde, utandım söylediklerime
Herkesin meltemi, fırtınası, kasırgası kendine yeter
Herkes başını yaslayacağı bir omuz arar, içten, samimi
İnsanların bir çoğu aşk dediği yalnızlığın peşinden gider!..